@article { author = {حسنی, علیرضا and بشیری, محسن}, title = {}, journal = {Criminal Law Doctrines}, volume = {7}, number = {14}, pages = {115-128}, year = {2010}, publisher = {razavi university of Islamic sciences}, issn = {2251-9351}, eissn = {2783-3704}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {مقایسة تهاتر با دعوای متقابل در حقوق ایران}, abstract_fa = {تهاتر در لغت به معنای «تبادل کالا، پایاپای، بر یکدیگر دعوای باطل نمودن» و در اصطلاح فقه و حقوق نیز «سقوط تعهد به سبب بدهکار بودن طرفین معامله به یکدیگر» می‌باشد.       حقوقدانان تهاتر را به پنج قسمت تقسیم کرده‌اند که عبارتند از: تهاتر قهری، قراردادی، قضایی، اختیاری و ایقاعی که شرایط تحقق تهاتر در اقسام مختلف متفاوت است و با دعوای متقابل نیز تفاوتهای عمده‌ای دارد از جمله اینکه تهاتر غالباً قهری است و به موجب قانون وقوع آن ممکن بوده و نیاز به تقدیم دادخواست از جانب خوانده ندارد لکن دعوای متقابل طرح ادعایی مستقل در برابر خواهان و از جانب خوانده است که اثبات آن نیاز به بررسی قضایی داشته و تقدیم دادخواست در این مورد ضروری است. اما ظرافت مسئله در اینجاست که در برخی موارد وقوع تهاتر با موانعی روبه‌روست و به عبارت بهتر باید قبلاً وجود دین و برخی شرایط در دادگاه به اثبات رسیده باشد و در این زمینه تقدیم دادخواست ضروری است و همین نکته گاه باعث خلط دعوای متقابل و تهاتر می‌گردد.       در این مقاله سعی شده است ابتدا انواع تهاتر تعریف و سپس با دعوای متقابل مقایسه گردد.  }, keywords_fa = {دعوای متقابل,تهاتر قهری,تهاتر قراردادی,تهاتر قضایی,تهاتر اختیاری,تهاتر ایقاع}, url = {https://cld.razavi.ac.ir/article_870.html}, eprint = {https://cld.razavi.ac.ir/article_870_1f414255d1ce309737e3d7074bc5b8c8.pdf} }